Цел на Одржлив Развој 1
Вовед
Севкупна цел на Цел на Одржлив Развој 1 – Нема Сиромаштија
Цел на Одржлив Развој 1- Нема Сиромаштија е една од седумнаесетте цели на Одржлив Развој поставена од Обединетите нации во 2015 година.
Целта на првата од седумнаесетте цели на Одржлив Развој е „Да се стави крај на сиромаштијата во сите нејзини форми насекаде“. Нејзините седум придружни цели, меѓу другото, имаат за цел да ја искоренат сиромаштијата кај сите луѓе ширум светот, и да го намалат барем за половина соодносот на мажи, жени и деца на сите возрасти кои живеат во сиромаштија и да имплементираат соодветни национални системи и мерки за социјална заштита за сите, вклучувајќи ги и најсиромашните а до 2030 година да постигнат значителна покриеност на сиромашните и ранливите категории.
Првата цел ги има следниве таргети:
1.1. До 2030 година да се искорени екстремната сиромаштија за сите луѓе насекаде, која моментално се мери така што луѓе живеат и со помалку од 1.25 долари дневно.
1.2. До 2030 година да се намали најмалку за половина соодносот на мажи, жени и деца на сите возрасти кои живеат во сиромаштија, во сите нејзини димензии според националните дефиниции.
1.3. Да се имплементираат соодветни национални системи и мерки за заштите за сите, вклучувајќи ги и најсиромашните, а до 2030 година да се постигне значителна покриеност на сиромашните и ранливите категории.
1.4. Да се даде уверување дека до 2030 година сите мажи и жени, посебно сиромашните и ранливите, ќе имаат еднакви права на користење на економските ресурси, како и пристап до основните услуги, сопственост и контрола на земја и други форми на имот, наследство, природни богатства, нови погодни технолошки и финансиски услуги, вклучувајќи и микрофинансирање.
1.5. До 2030 година да се обезбеди издржливост на сиромашните и оние од ранливите категории и да се намали нивната ранливост и изложеност на екстремни настани поврзани со климата, како и економски, социјални и еколошки катастрофи.
1.А. Да се обебеди значителна мобилизација на ресурси од различни извори, низ засилена развојна соработка, за да се обезбедат адекватни и предвидливи средства за земјите во развој, посебно за најнеразвиените и да се имплементираат програми и политики за ставање крај на сиромаштијата во сите нејзини димензии.
1.Б. Да се креираат здрави политички рамки на национално, регионално и интернационално ниво, засновани врз стратегии за развој на сиромашните и родово сензитивните за поддршка на забрзаните инвестиции во акции за искоренување на сиромаштијата.
Зошто е тоа важно за образовната заедница?
Академската и образовната заедница имаат главна улога во подигнувањето на свеста за влијанието на сиромаштијата. Науката обезбедува основа за нови и одржливи пристапи, решенија и технологии за справување со предизвиците за намалување на сиромаштијата и остварување на одржлив развој. Придонесот на науката за ставање крај на сиромаштијата е значителен. На пример, тој овозможи пристап до безбедна вода за пиење, ја намали смртноста предизвикана од болести пренесени преку водата и ја подобри хигиената за да се намали ризикот по здравјето на луѓето поврзан со небезбедна вода за пиење и недостаток од санитарни услови.
Како човечки суштества, нашата благосостојба е меѓусебно поврзана. Зголемената нееднаквост е погубна за економскиот развој и ја поткопува социјалната кохезија, ја зголемува политичката и социјалната тензија, а во некои случаи доведува и до настабилност и конфликти.
Клучни димензии на Цел на Одржлив Развој 1 – Нема Сиромаштија
Сиромаштијата не е само немањето приход кој ќе ни овозможи сигурен секојдневен живот. Сиромаштијата вклучува глад и неухранетост, недостапност или ограничен пристап до образование, бездомништво, лоши и несоодветни услови за домување, лошо здравје, зголемена смртност, социјална дискриминација и изолација и ограничено учество во носењето одлуки.
Иако сиромаштијата е стара колку и човештвото, нејзината слика и граници постојано се менуваат. Таа е присутна во сите општества, иако во поразвиените бројот на сиромашните граѓани е помал од оној во неразвиените делови од светот, каде граѓаните се соочуваат со неа дури во нејзините екстремни форми.
Повеќе од десет проценти од светското население живее во екстремна сиромаштија. Екстремна сиромаштија значи дека луѓето не можат да си овозможат вода за пиење, барем еден оброк на ден, облека, чевли и едноставно место за живеење. Границата на екстремната сиромаштија е одредена според износот поставен од Светска Банка во 2018 година и изнесува 1.90 американски долари по лице на ден (помалку од 13 кн.).Во тоа време, 8 проценти од вработените во светот живееле во екстремна сиромаштија.
Искоренувањето на сиромаштијата е првата цел на одржлив развој, една од најпредизвикувачките цели на одржливиот развој. Земјите членки на Обединетите Нации се целосно посветени на ставањето крај на сите форми и димензии на сиромаштијата, вклучувајќи ја и екстремната сиромаштија, до 2030 година. Оваа предизвикувачка цел беше дополнително оптоварена со глобалната криза предизвикана од пандемијата со КОВИД 19 и економскиот пад предизвикан од пандемијата. Пандемијата со КОВИД 19 втурна милиони вработени луѓе во невработрност и сиромаштија. Уште пред почетокот на глобалната пандемија со КОВИД 19, се претпоставувало дека и покрај напорите за постигнување на првата цел од одржлив развој, 6 проценти од светското население во 2030 година ќе продолжи да живее во екстремна сиромаштија, што значи дека целта нема да биде постигната.
Интеракција меѓу Цел на Одржлив Развој 1 – Нема Сиромаштија и стекнувањето на вештини на 21 век
Вештините на 21 век се 12 способности кои им се потребни на денешните ученици за да бидат успешни во нивната кариера за време на Информатичката ера. Дванаесетте вештини на 21 век се:
– Критичко мислење
– Креативност
– Соработка
– Комуникација
– Информатичка писменост
– Медиумска писменост
– Технолошка писменост
– Флексибилност
– Лидерство
– Иницијатива
– Продуктивност
– Општествени вештини
Овие вештини се наменети да им помогнат на учениците да бидат во чекор со молскавично брзото темпо на денешните модерни пазари. Секоја вештина е единствена во тоа како им помага на учениците, но сите тие имаат една заедничка особина и се неопходни во ерата на интернетот.
Секоја од овие вештини на 21 век понатаму е сместена во една од трите категории:
Вештини за учење
Вештини за описменување
Животни вештини
Вештините за учење ги учат учениците за менталните процеси потребни да се прилагодат и подобрат во модерната работна средина.
Вештините за описменување се фокусираат на тоа како учениците можат да ги распознаваат фактите, да објавуваат текстови и технологијата потребна за тоа. Силен фокус е ставен на разграничувањето на веродостојните извори и фактички информации и нивно одделување од дезинформациите кои го преплавуваат интернетот.
Животните вештини се занимаваат со нематеријалните елементи од секојдневниот живот на ученикот. Овие нематеријални елементи се фокусираат и на личните и на професионалните квалитети.
