Светот е сеуште многу далеку од постигнувањето на целта на градење мирни, праведни и инклузивни општества, со тоа што милиони луѓе живеат во ранливи држави погодени од конфликти. На крајот на 2019 година, 79,5 милиони луѓе биле принудно раселени ширум светот, што е еднакво на еден процент од вкупното население. Пандемијата со КОВИД 19 ги прикажа нееднаквостите и дискриминацијата, а во некои територии и земји ги стави на тест, ги ослабна или сосема ги уништи правата и системите за заштита. Обединетите Нации бележат 69.276 смртни случаи на цивили во 12 од светските најсмртоносни вооружени конфликти во периодот помеѓу 2018 и 2020 година. Во 2020 година имало пет убиени цивили на 100 000 жители, од кои еден од седум биле жена или дете. Насилството врз децата беше широко распространето и пред пандемијата, погодувајќи ги жртвите без оглед на богатството или социјалниот статус. Според достапните податоци од 2012 година до 2020 година, во 77 земји и територии со претежно ниски или средни примања, 8 од 10 деца на возраст од 1 до 14 години биле изложени на некаква форма на психолошко насилство или физичка казна во домот. Во 2018 година, 5 од 10 жртви на трговија со луѓе регистрирани на глобално ниво биле жени, а 2 од 10 биле девојчиња. Покрај тоа, околу една третина од сите регистрирани жртви биле деца.
Околу 50 проценти од регистрираните жртви биле продавани заради сексуална злоупотреба, а 38 проценти за принудна работа. Зголемениот пораст на невработеност предизвикан од пандемијата веројатно ќе ја зголеми трговијата со луѓе. Податоците од повеќе од 120 држави и територии покажуваат дека луѓето кои живеат во земји со ниски приходи се најизложени на поткуп. Според последните достапни податоци за периодот од 2011 година до 2020 година, просечната распространетост на поткуп во државите и териториите со ниски приходи е 37,6 проценти, споредено со 7,2 проценти во државите и териториите со високи приходи. Податоците од 145 држави и територии анкетирани во периодот меѓу 2006 година и 2020 година покажуваат дека еден од шест бизниси ширум светот е предмет на побаување од јавни службеници за барање поткуп. На глобално ниво, до јануари 2021 година, 31,1 процент од пратениците се на возраст до 45 години или помалку, што е повеќе од 28,1 процент во 2018 година. Мажите парламентарци остануваат предоминантни на лидерските позиции спикери во парламент или претседатели на комисии. Во 2020 година, Обединетите Нации открија 331 убиство на бранители на човекови права во 32 држави и територии, што е за 18 проценти зголемено од 2018 година и 19 насилни исчезнувања во 14 држави и територии. Жените чинат 13 проценти од убиените жртви и 22 проценти од оние кои насилно исчезнале. Вкупно 62 новинари биле убиени во 2020 година, споредено со 57 во 2019 година, со 65 проценти нив убиени во безконфликтните држави и територии. Во периодот од февруари, 2021 година беа донесени закони за пристап до информации во 127 држави и територии, иако спроведувањето на тие закони можеше да се подобри. Многу држави и територии се обидоа да ги стават на располагање информациите во врска со инфекциите од КОВИД 19, како и склучувањето договори за опрема за итни случаи и доделувањето на пакети за помош и олеснување на финансирањето. Досега, само со вистински цели како што се значително намалување на сите форми на насилство и стапката на смртност насекаде, ставањето крај на злоупотребата, експлоатацијата и трговијата со луѓе и сите форми на насилство и тортура врз децата, промовирање на владеењето на правото на национално и интернационално ниво и обезбедување на еднаков пристап до правдата за сите, значително намалување на незконското снабдување со оружја и финансии до 2030 година, враќање на украдени предмети и имот и борба против сите форми на организиран криминал, значително намалување на митото и корупцијата во сите нивни форми, развивање на ефективни, одговорни и транспарентни институции на сите нивоа, обезбедување на одговорно, инклузивно, партиципативно и репрезентативно носење на одлуки, проширување и зајакнување на учеството на земјите во развој во институциите на глобално управување, обезбедување на правен идентитет за сите и регистрирање на сите новородени до 2030 година, обезбедување на јавен пристап до информации и заштита на фундаменталните слободи, зајакнување на релевантните национални иституции во согласност со националното законодавство и меѓународните договори вклучувајќи и меѓународна соработка за изградба на капацитети на сите нивоа, особено во земјите во развој, спречување на насилството и борба против тероризмот и криминалот, промовирање и спроведување на недискриминаторски закони и политики на одржлив развој, ќе бидеме на вистинскиот пат да обезбедиме мир, правда и силни институции за сите нас.