Намалувањето на ризикот од катастрофи е составен дел од социјалниот и економскиот развој и е од суштинско значење за одржливиот развој во иднина. Ова е претставено во неколку глобални документи за намалување на ризикот од катастрофи и одржлив развој. Агендата за Одржлив Развој 2030 ги препознава и реафирмира итните потреби од намалување на ризикот од катастрофи. Како додаток на директните препораки од разултатите произлезени од Третата Конференција на Обединетите Нации за намалување на ризикот од катастрофи ( Сендаи Рамка), постојат и специфични можности за постигнување на намалувањето на ризикот од катастрофи, како на пример намалување на изложеноста на сиромашните и ранливите на ризик од катастрофи и изградба на издржлива инфраструктура. Постојат исто така и неколку цели кои можат да придонесат во намалувањето на ризикот од катастрофи и издржливи градби дури и онаму каде намалувањето на тој ризик не е доволно јасен. Целите поврзани со промовирање на образование за одржлив развој од Четвртата цел на Одржливиот Развој како што се изградба и унапредување на образовни капацитети и обезбедување здрав живот, како и целите од Единаесеттата цел на Одржлив Развој (градови) и од Деветтата цел на Одржлив Развој (изградба на издржлива инфраструктура) ја потврдуваат меѓусебната врска меѓу намалување на ризикот од катастрофи и одржливиот развој.
Улогата на транспортот во одржливиот развој беше за прв пат претставена на Самитот на Обединетите Нации за Планетата Земја во 1992 година и засилена во неговиот документ со исходи – Агенда 21. Во преземањето на петгодишниот преглед на имплементацијата на Агендата 21 за време на деветнаесеттата Специјална Сесија во 1997 година, Генералното Собрание на Обединетите Нации понатака ќе забележи дека, во следните дваесет години се очекува дека транспортот би бил главната движечка сила на растечката побарувачка на енергија во светот. Глобалното внимание на транспортот е во фокусот и во последниве години. Одржливиот транспорт може да го засили економскиот раст и да ја подобри пристапноста. Одржливиот транспорт постигнува подобро интегрирање во економијата преку грижата за животната средина, подобрувањето на социјалното единство, здравјето, изджливоста на градовите, урбано – руралните врски и продуктивноста на руралните средини. Во Агендата за Одржлив Развој 2030, одржливиот транспорт е вклучен низ неколку цели од одржливиот развој, посебно оние поврзани со безбедноста на храната, здравјето, енергијата, економскиот раст, инфраструктурата на градовите и другите населби за живеење. Градовите како населби за живеење се столбови за идеи, трговија, култура, наука, продуктивност и социјален, човечки и економски развој. Урбаното планирање, транспортните системи, водата, канализацијата, управувањето со отпад, намалувањето на ризикот од катастрофи, пристапот до информации, образованието и градењето на капацитети се сите суштествени прашања за одржлив урбан развој. Во 2008 година, за прв пат во историјата, бројот на глобалната урбана популација ја надмина руралната популација. Овој важен настан го означи доаѓањето на новиот „урбан милениум“, а до 2050 година се очекува дека две третини од светската популација ќе живее во урбани средини. Бидејќи повеќе од половината од човештвото живее во градовите и бројот на урбани жители се зголемува за околу 73 милиони годишно, се проценува дека урбаните средини поседуваат 70 проценти од светскиот бруто домашен производ и дека затоа ќе обезбедат економски раст и просперитет за многумина. Одржливиот Развој на населбите за живеење исто така беше дискутиран и на втората и третата сесија од Комисијата за Одржлив Развој. „Промовирање на Одржлив Развој на Населбите за Живеење“ е тема на Поглавје 7 од Агенда 21, која повикува на 1) обезбедување на адекватно засолниште за сите; 2) подобрување на управувањето со населбите за живеење; 3) промовирање на одржливо планирање и управување со земјиштето; 4) промовирање на интегрирано снабдување со екололошка инфраструктура: вода, санитарна заштита и канализација и управување со цврст отпад; 5) промовирање на одржливи енергетски и транспортни системи во населбите за живеење; 6) промовирање на планирање и менаџирање со населби во области подложни на катастрофи; 7) промовирање на одржливи активности во градежната индустрија; 8) промовирање на развој на човечки ресурси и изградба на капацитети за развој на населбите.